Inclusiviteit, wat kan IK daaraan doen?

Elisabeth werkt als adviseur, coach, trainer en manager. Zij ziet en ervaart de grote gevolgen van de vervagende grenzen tussen privé en werk, profit en non-profit. “De nieuwe economie heeft als speelveld juist de ruimte tussen die werelden, waar het werk steeds meer in netwerken wordt georganiseerd. Daar liggen kansen en uitdagingen, maar niet alles loopt in die omgeving steeds volgens verwachting.”

De rauwe waarheid

“Wanneer heb jij niet inclusief gehandeld bij het aannemen van personeel of het vormen van een projectgroep?”

Elisabeth: Deze vraag werd mij gesteld op een congres van Women-Inc, een netwerk van en voor vrouwen. Mijn antwoord: “Ik heb weleens de voorkeur gegeven aan een jonge vrouw die als persoonlijke assistent voor me ging werken terwijl ze pas getrouwd was en zwanger wilde worden.” Ik had mijn zin nauwelijks afgemaakt toen mijn innerlijke plaaggeest me al op mijn nummer zette: ‘Elisabeth, dit is níet het antwoord op de vraag. Een goed en eerlijk antwoord zou zijn geweest: ‘Toen ik onlangs direct naar een blanke man liep die er hoogopgeleid uitzag in plaats van naar de donkere dame die ernaast stond!’ Tsja, dát was eigenlijk de rauwe waarheid …

Toch is inclusiviteit me op het lijf geschreven, omdat ik vrouwelijk ondernemerschap al mijn hele leven stimuleer en barrières voor de carrières van vrouwen probeer weg te halen. Maar ik bezocht Woman-Inc niet alleen vanuit een persoonlijk motief. Als adviseur van RadarAdvies houd ik me onder meer bezig met inclusiviteit. RadarAdvies verleidt gemeenten en bedrijven meer inclusief te zijn met als doel mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt op te nemen als reguliere werknemers. Wat ik constateer is dat Nederland ongeveer tien jaar heeft kunnen wennen aan de duurzaamheidsgedachte, CO2-uitstoot en energietransitie. Dus na profit en planet, zijn we nu zoetjesaan toe om ook aandacht te besteden aan people.

Als je inclusiviteit hoog in het vaandel wilt dragen, zul je eerst je eigen voorkeuren en vooroordelen moeten loslaten. En dat klinkt mooi, maar ga er maar eens aanstaan. We zijn als mens bijvoorbeeld al veel meer geneigd vrienden te hebben of kiezen die hetzelfde zijn als wij. We zijn gewoontedieren. Wil je écht iedereen gelijk behandelen? Dan moet je jezelf om te beginnen in andere netwerken bewegen om zélf  inclusiever te worden. Met organisaties is het net zo. En vergis je niet; eenmaal in een ander netwerk ben je er nog niet. Zelfs één nieuwe vriend of collega met een andere achtergrond maakt nog niet het verschil. Dit is in bedrijven vaak de ‘excuus Truus’ die het rolmodel moet zijn. Echte inclusiviteit is een cultuurverandering.

Drie stappen

Ik vroeg mezelf af wat ik nog meer kan doen om inclusiviteit naar een hoger plan te tillen. Hoe maak ik mijn en het leven van anderen inclusiever? Volgens mij zijn er in ieder geval drie stappen die we vandaag nog kunnen zetten:

1. laat vooroordelen los (persoonlijk proces)
2. gebruik inclusieve taal of leer dit aan (vaardigheid)
3. ga bewust op zoek naar diversiteit in andere netwerken (actie)

Doe mee

Bovenstaande tekst maakt deel uit van de blog “Inclusiviteit: een rauwe waarheid. Wat kan ik er aan doen? die Elisabeth als afscheid schreef voor Radar Advies. Een ander aspect van de rauwe waarheid: steeds meer werk krijgt een tijdelijk karakter. Gelukkig weet Elisabeth hoe ze hierop kan anticiperen en valt ze niet in een gat.

Voor heel veel mensen geldt dat nog niet. Daarom zijn er maandelijks WIN Werk(t)sessies. Op 2 maart staat een ‘inclusief arbeidsmarktmodel’ centraal op de werksessie in Den Haag. Door mee te doen lever je een bijdrage aan het onderzoek dat Ton Wilthagen op dit moment doet de waarde en waardering van een inclusieve arbeidsmarkt.  Kom in actie en meld je aan!