Gewoon doen, een verhaal van Ria Roelands
Een kort verhaal van Ria Roelands dat ze voorlas tijdens het 1e WIN SmaakmakerFestival
Weer de hele maandagochtend vergaderd. Huib besluit met de lunchpauze naar buiten te gaan. Normaal gunt hij zichzelf daarvoor geen tijd, maar hij moet even naar buiten. Zijn onvrede van zich aflopen.
Het zit hem niet lekker. Hij krijgt voor zijn gevoel niet de ruimte om op zijn manier leiding te geven; gewoon aandacht te geven aan zijn mensen als ze daar behoefte aan hebben. Het gaat alleen nog maar over rapportages maken, targets halen en nog meer bezuinigingen.
Doelloos loopt Huib door de wijk met hoge kantoorgebouwen. De lente zit onmiskenbaar in de lucht zit. In een opwelling besluit hij om naar het Haagse Bos te lopen, iets verderop. Er lopen veel mensen buiten die net als hij genieten van het mooie weer. Met iedere stap gaat hij ruimer ademhalen.
Twee ambtenaren lopen hem voorbij. Ze zijn in gesprek. Geen prettig gesprek, merkt hij op. De ene luistert en kijkt benauwd; de andere praat op hem in. Vast weer zo’n manager die weet hoe hij medewerkers onder de duim moet houden, denkt Huib vooringenomen. Hij ziet hoe de ene man steeds onzekerder wordt. “Wat vreemd eigenlijk, dat je je zelfvertrouwen ontleent aan het oordeel van een ander”, denkt Huib. “Dat moet toch anders kunnen”.
Lopend door het bos denkt hij aan de tijd dat zijn hele leven nog voor hem lag. Als kind was hij van plan om een manege te beginnen. Paarden fascineerden hem en voelde zich bij hen op zijn gemak. Hele dagen bracht hij door in de stal bij hem in de buurt. Hij weet nog hoe geweldig hij dat vond als kind. Dat zou hij elk kind gunnen.
Verderop zit een groep volwassenen ontspannen in de zon met elkaar te kletsen. De kinderen spelen in het speeltuintje. Huib gaat bij ze op het bankje zitten en hij raakt in gesprek met de vrouw naast hem: Diana, locatiemanager van een naschoolse opvang. Ze heeft de kinderen meegenomen naar buiten. Dat kan maar één keer in de week, omdat er dan voldoende vervoer is. Diana maakt zich zorgen. Een aantal ouders overweegt hun kinderen naar een andere locatie te brengen, met een eigen buitenruimte. Het zint haar niet dat ze er niets tegenin kan brengen. Het ontbreekt haar domweg aan de middelen.
Ineens hoort Huib zichzelf zeggen dat hij met het plan rondloopt om een manage te beginnen. Zou dat niet iets zijn voor de buurt waar de naschoolse opvang zich bevindt?
Diana reageert enthousiast. Een dergelijk initiatief zou haar opvang een geweldige impuls geven. Nieuwsgierig vraagt ze naar zijn achtergrond: hoe komt hij aan het idee?
Huib is helemaal vergeten dat hij nog maar een uur geleden gefrustreerd is weggelopen van zijn werk. Enthousiast vertelt hij dat zijn bedrijf jaarlijks een percentage van de omzet besteed aan maatschappelijke doelen. Dat was een van de redenen waarom hij ooit graag bij dit DOEN in dienst wilde komen. Zou het niet geweldig zijn als zijn DOEN zijn idee zou ondersteunen!
Hij vraagt Diana of zij hem wil helpen met het maken van een plan voor een educatieve paardenstal. Diana zit hem even sprakeloos aan te kijken en begint dan te lachen. Als er dan ook een moestuin kan komen. Ineens ziet ze mogelijkheden om de verwaarloosde schooltuinen naast haar locatie weer nieuw leven in te blazen. Ze kunnen dan een geweldige natuurplek maken, midden in de volgebouwde buurt waar de naschoolse opvang zich bevindt.
Lachend pakken ze hun agenda om een eerste afspraak te maken. Hun droom verder uit te werken. Hoe raar kan het lopen. Huib loopt bruisend van energie terug naar zijn werk. Zijn baas vraagt hem even binnen te komen. Hij heeft wel gemerkt dat het niet helemaal goed zat die ochtend. Huib deert het niet. Hij is vast van plan zich niet van de wijs te laten brengen. Huib vertelt over de bijzondere ontmoeting. Zijn baas is verbaasd, maar laat het niet merken. Hij zal een projectvoorstel voor een educatieve paardenstal ondersteunen en een goed woordje voor hem doen. Huib ’s eerste stap naar een bijzonder doel is gezet: wie weet waar dit allemaal toe leidt!
In dit verhaal zijn de 10 principes van Werken in Netwerken verwerkt
Smaakmaker: Ria Roelands hoopt met dit verhaal jou te inspireren om aan je eigen verhaal te werken.