Blog – Vakantiebeelden
We zijn terug van vier weken rondtoeren in Spanje. Op de bonnefooi, daar houden we van. Een “echtpaar op leeftijd” op reis met een tent en een tas vol boeken. Als laatste der Mohikanen in de rolkoffertjeseconomie. Of klopt dat beeld niet?
We zijn geneigd snel een oordeel klaar te hebben. Ik tenminste wel. In het buitenland haal ik Nederlanders er altijd zo tussenuit. Dat is meestal geen compliment. “Plomp” noemt Aleid Truijens de Nederlanders in haar column over de Vierdaagse. Ons vinden ze ongetwijfeld ook plomp, maar wat zegt het eigenlijk? Ik merk dat het steeds lastiger wordt een oordeel te vormen op basis van wat je voorbij ziet komen; aan mensen, maar ook aan informatie en nieuws
Nieuw(s) onder de zon
In de hectiek voor vertrek haalde mijn man nog gauw een paar boeken bij de bieb. Wie doet dat nog in het digitale tijdperk? Hoewel hij klaagde over het hoge ‘huisvrouwengehalte’ in de collectie hebben wij dankzij de bieb een unieke vakantie gehad.
We hebben de originele paella gegeten (met konijn én slakken). In El Palmar, een palmoase bezocht uit de tijd van de Phoeniciërs, veel werk van de moderne kathedralenbouwer Calatrave gezien, geleerd waarom Madrid per toeval de hoofdstad is en waarom Benidorm als werelderfgoed erkend zou moeten worden, et cetera. Het gaf ons een volstrekt ander beeld van Spanje.
Dat allemaal dankzij het boek ‘Spanje zoals je het nog nooit gezien hebt’ van Gert Corremans. In sappig Vlaams heeft hij vijftig unieke verhalen geschreven over de geschiedenis en plekken beschreven waar we normaal gesproken aan voorbij gereden zouden zijn. Allemaal zaken die je op Internet niet snel vindt, simpelweg omdat je er niet naar zoekt. Je zou zo maar kunnen denken dat we niet online zijn op vakantie.
Wonderlijk
Wifi behoort intussen tot onze standaarduitrusting, ook op de camping. Het geeft mij het ultieme gevoel van vrijheid. Ik schreef daar al eerder een blog over. Dit jaar heb ik zelfs voor het eerst doorgewerkt tijdens de vakantie. Lang niet elke dag, maar op momenten dat het nodig was. Dat ging gemakkelijk en voelde niet als een belasting. Je kunt je bereikbaarheid prima regelen zonder 24 uur per dag online te hoeven zijn. Ik vond het zelfs cool om voor de tent te zitten met de laptop op tafel. In het verleden had ik daar ook een mening over, maar ook die heb ik bijgesteld. Ik heb mijzelf nooit gezien als digital nomad, maar ik ben er nu wel één. Een wonderlijke ontwikkeling, vooral ook omdat ik mijzelf geen slaaf meer voel van mijn werk. Deze ervaring biedt weer hele nieuwe mogelijkheden.
En wat de rolkoffertjes betreft. Daar doen we ook lekker aan mee. Onderweg maken we ook regelmatig gebruik van Airbnb. We kiezen niet de huisjesmelkers, maar mensen die bereid zijn hun huis te delen. Je haalt ze er zo tussenuit en het levert bijna altijd leuke contacten op en reacties op. “Una pareja muy simpaticos” schreef Estafy op Internet. Dat beeld kan ik bevestigen.
Zou de wereld niet een stukje mooier worden als we allemaal wat meer verwonderen en minder snel oordelen?
Irmgard bomers (initiatiefnemer van WIN) blogt regelmatig over zaken die haar werk raken.
