Blog – Vakantie
Over twijfelmomenten
Ze is al meer dan dertig jaar dood, maar ook dit jaar bezoeken bijna een kwart miljoen mensen haar geesteskind: het Minack Theatre in Porthcurno. Een openluchttheater op een onmogelijke plek. Een creatie van Rowena Cade. Ik had er nog nooit van gehoord, maar deze ontdekking heeft mij deze vakantie opnieuw vertrouwen gegeven. Vertrouwen dat het mogelijk is om op eigen kracht iets van blijvende waarde te bouwen.
Afstand nemen
Vakantie is traditioneel het moment om letterlijk afstand te nemen van de dagelijkse praktijk. Rust te nemen en nieuwe indrukken op te doen. Dat is heerlijk. Maar als je de principes van werken in netwerken toepast, dan is dat een natuurlijk onderdeel van je werk. Ook dan is het soms best wel lastig om de knop om te zetten. Vakantierust is zo’n moment waarop bij mij de twijfel toeslaat. Heb ik met WIN niet een te grote broek aangetrokken? Is de ambitie wel realistisch? Ben ik wel zakelijk genoeg?
Twijfel is goed heb ik geleerd. Het hoort erbij. Niemand heeft immers de wijsheid in pacht. Maar als kartrekker van je eigen geesteskind moet je wel blijven geloven in je ideaal. Zelf het voorbeeld geven en laten zien dat het werkt. Dat is niet altijd gemakkelijk. Dan kan het geen toeval zijn dat op zo’n twijfelmoment Rowena Cade op je pad komt. Samen met haar tuinman bouwde ze haar eigen woonhuis op een kale rots bij Land’s End om tot een van ’s werelds mooiste theaters.
Shakespeare op de klif
Wat begon met een opvoering van Shakespeare ’s The Tempest op haar gazon, door de lokale toneelgroep, is uitgegroeid tot een openluchttheater in een prachtige tuin met uitzicht op de Atlantische oceaan. Heel geduldig, steen voor steen, heeft Rowena alleen met hulp van tuinman Billy Rawlings de plek uitgebouwd tot wat het nu is. In 1932 was de eerste voorstelling en tot op de dag van vandaag geven theatergezelschappen uit het hele land uitvoeringen. Per seizoen bezoeken 80.000 mensen de voorstellingen en meer dan 150.000 bezoekers genieten het hele jaar van de tuin en andere activiteiten. Aantallen waar menig theaterdirecteur van droomt. Een concept waar geen enkele investeerder zijn geld op had durven inzetten, maar dat was ook niet nodig, omdat het met eigen middelen is gebouwd. In 1976 heeft Rowena Cade de activiteiten ondergebracht in een stichting die wordt gerund door de lokale bevolking. Haar verhaal en dat van haar tuinman is onderdeel van een bezoek aan het theater.
Blijven bouwen
Rowena is bijna 90 geworden en had bij haar overlijden al ideeën klaarliggen voor een overkapping. Tot op de dag van vandaag zijn daar geen plannen voor. Het idee dat je bepakt en bezakt met dikke truien, dekens en paraplu’s naar het theater gaat is een deel van de charme. Niemand die je daarover hoort klagen. Alleen als de regen met bakken uit de hemel valt wordt de voorstelling afgelast. Wonder boven wonder gebeurt dat slechts een enkele keer. De voorstelling die wij hebben bezocht was niet heel bijzonder. Maar ook dat deed niets af aan de totale beleving die Minack biedt.
Theater, in een andere context. Dat is voor mij de link naar WIN: werken in een andere context. Over de grenzen heen van je eigen vakgebied of organisatie. Niet de perfecte oplossing, want die bestaat niet. Minack is voor mij ook een bewijs dat het onmogelijke realiteit kan worden. Bouwen op eigen kracht, met hulp van het publiek, dat de inspanning waardeert en in steeds grotere getalen de weg weet te vinden. Minack bestaat al meer dan 80 jaar. WIN pas een paar jaar. Ik weet dat ik geduld moet hebben, maar soms zou ik best een blik in de toekomst willen werpen.
Je waarde laten zien is het thema in de WIN Praktijkles op 18 augustus. Dan deel ik mijn praktijkervaring met de deelnemers en gaat het o.a. over doorzetten en bouwen aan vertrouwen. Er is nog plek. Mocht je twijfelen of ik met al die bespiegelingen wel een leuke vakantie heb gehad; het antwoord is volmondig JA! Een paar heerlijke weken met mijn eigen (tuin)man.
Irmgard Bomers is initiatiefnemer van WIN en blogt elke maand over werken in netwerken.
