Ook mijn resultaten uit het verleden….

Over top(sport) prestaties

“Ik moet afkicken. De Olympische Spelen zijn voorbij. Niet eerder heb ik zoveel uren kunnen genieten van fenomenale prestaties.”
Dit schreef ik in augustus 2012, maar de zinnen zijn na bijna tien jaar nog steeds actueel. Destijds waren het mijn eerste spelen zonder vast dienstverband. Binnenkort vier ik het tienjarig jubileum van mijn eigen zaak. Tien jaar hard werken in een tak van sport die nooit een olympische discipline zal worden. Hoe hou je dat vol?

Zoek de ruimte

De inhoud van de blog uit 2012 is nog steeds superactueel, al is Mart Smeets naar de achtergrond verdwenen en ben ik zelf heel anders gaan kijken naar topprestaties en de weg om daar te komen.

Nu is het sportjournalist John Volkers die mij inspireert. Aan het eind van zijn eigen loopbaan kijkt hij terug op de lange weg die Nederland aflegde om olympisch een topsportland te worden. Over de spelen in 2012 schrijft hij: “Er was serieus geld. De leiding was in handen van professionals, maar het bedachte scenario¹ werkte nog niet.”  Afgemeten aan het aantal medailles nu, was het resultaat in 2012 inderdaad bescheiden, maar de euforie die ik in 2012 en 2021 ervaarde was hetzelfde.
Twee gouden medaillewinnaars uit 2012 waren er dit jaar ook bij. Voor hen zelf, maar ook hun tak van sport, was dit keer een bijrol weggelegd in Team NL. Wat zegt dit?

Kan het anders?

Het zegt niets over de individuele prestaties die Epke (met turnen) en Ranomi (met zwemmen) hebben bereikt en Team NL als collectief. Die zijn natuurlijk top. Het zegt ook niets over de relatie tussen medailles en het geld dat er in is gepompt, rekende de Volkskrant uit. Tegelijkertijd is de conclusie in hetzelfde artikel gelukkig ook dat het niet eerlijk is om alleen maar naar investeringsbedragen te kijken. De interesse van sponsors, de mondiale concurrentie en het aantal medailles dat per discipline te verdelen is, speelt natuurlijk ook een rol. De omstandigheden zijn van invloed, maar het begint natuurlijk met talent en doorzettingsvermogen van de sporters zelf.

John Volkers sluit zijn artikel af met: “Om eerlijk te zijn, we kunnen niet meer terug. Nederland is toptien van de wereld geworden. De wegen daartoe zijn bekend. Blijf ze bewandelen. Want ooit was het anders. Niet beter. Verre van, durf ik na zoveel jaar wel te zeggen.” Met dat laatste ben het hartgrondig oneens. In het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst, waarschuwt de AFM al jarenlang. Siffan Hassan begrijpt dat als geen ander en laat nu al doorschemeren dat de marathon een nieuw doel voor haar kan zijn voor de volgende spelen.

Door vast te houden aan een getal of positie zet je niet alleen jezelf, maar ook als land/organisatie helemaal klem, want de wereld verandert. Dat geldt ook voor andere takken dan sport. Ik denk aan de 2e positie die Nederland inneemt van landbouw exporterende landen, aan Mark Rutte die van geen wijken wil weten en aan alle mensen die buiten de boot vallen door onze prestatie gedreven maatschappij. Er is helemaal niets mis met winnen, maar de vraag is wel: ten koste van wat. Kan het anders?

Zo houd je vol

Als er iets is dat ik de afgelopen tien jaar heb ervaren dan is het dat klein het nieuwe groot is. Dat er, naast de wereld van grote getallen en schone schijn, heel veel ruimte is om op een andere manier te werken aan prestaties. Met resultaten die duurzamer zijn, omdat ze oog hebben voor meer dan alleen een medaille of een toppositie; het korte termijn resultaat.

Stel een doel is daarbij nog steeds een van de leidende principes van WIN.
Binnenkort interview ik Sara Wennekes. Een surfster met aspiraties voor de OS in Parijs die haar eigen weg bewandeld. Voor het zover is, vier ik eerst op  5 september een feestje. Samen met smaakmakers die mij door de jaren heen hebben geholpen om mijn doel met WIN te bereiken, zonder daarvoor ooit een medaille te ontvangen. Stuk voor stuk mensen die volhouden en blijven geloven in wat ze doen. Een WIN Team NL avant la lettre dat laat zien dat je idealisme & zakelijkheid kunt combineren. Dan houd je het heel lang vol.

Irmgard Bomers is schrijver van o.a. de WIN trilogie over de toekomst van werk.

¹ Beleid om alleen te investeren in sporten die het meeste kans hebben op eremetaal met als resultaat een plaats in de top 10.