“We hoeven er niet rijk van te worden”
Tijdens een avondje doorzakken op het Eindhovense Stratumseind besluiten twee middelbare scholieren om onderbroeken te gaan fabriceren voor jongens in Tanzania. Een land waar ze enkele maanden daarvoor met hun klasgenoten verbleven tijdens een culturele stage. Bij zo’n verhaal valt natuurlijk al snel het woord ‘onderbroekenlol’.
Maar tegelijk doet dat onrecht aan de waarde van hun initiatief. Want het bleef niet bij een lolletje. Integendeel. Nu, ruim een jaar na die enthousiaste avond stappen, hebben ze met hun plan de ene na de andere internationale pitch gewonnen. En zijn de eerste honderden onderbroeken al verkocht. Boxrs4all heet hun bedrijfje.
André Bruijn van de Werkkring Westland ontmoette ze bij Avans Den Bosch en vroeg mij, Eindhovenaar, ze eens te interviewen. Ondernemen, op het snijvlak van studie en beroep.
Thom Uildriks en Spijk Geene heten ze, respectievelijk 18 en 19 jaar. Tijdens hun verblijf in Afrika werden ze bij een potje voetbal van de mat geveegd door een elftal Tanzaniaanse scholieren. Na afloop in de kleedkamer bleek dat de meeste tegenstanders geen onderbroek droegen. “Thuis was maar geld voor één broek en dat werd dus een bovenbroek. Logisch, want een onderbroek zie je toch niet”, vertelt Thom. Deze en nog veel andere indrukken bleven ook na afloop van hun reis nog lang hangen.
Vorig jaar kwam het duo elkaar weer tegen en ze besloten toen om in de onderbroeken te duiken. Spijk: “Op internet lazen we dat in Afrika 100 miljoen mensen geen onderbroek dragen. Hoe onderbouwd dat getal is, weten we niet. Maar aangezien we zelf hebben meegemaakt dat veel Tanzaniaanse jongens zich ervoor schamen zonder onderbroek rond te lopen, besloten we tot actie…’’ “…. En werden we door onze omgeving vierkant uitgelachen”, vult Thom aan. Toen ze het nader gingen onderzoeken bleek al dat schuren ook kan leiden tot infecties en andere narigheid rond de edele delen.
Succesvolle pitch
Inmiddels was hun schooltijdperk ruim voorbij en hun studietijd begonnen: Thom is eerstejaars International Business aan de Erasmus Universiteit, terwijl Spijk aan Avans Den Bosch Business Innovation studeert. Tijdens een studiereis naar Straatsburg deed Thom spontaan mee aan een pitch en schreef daarvoor in no-time het onderbroekenplan op het A4tje. Het idee: we ontwerpen eigen onderbroeken, verkopen die per twee tegelijk. Daarbij is één bestemd voor de koper, terwijl wij ervoor zorgen dat die andere naar Tanzania gaat. Tot zijn stomme verbazing won hij de pitch met zijn verhaal en belde Spijk op die het – vol ongeloof – aanhoorde. Omroep Brabant werd ingeseind en vanaf dat moment ging het ineens heel snel. Spijk en Thom wonnen meer pitches, haalden meer krantenkolommen met hun plan en begrepen dat ze nu ook echt aan de bak moesten. Mensen mailden hun bestellingen al door en wilden zo’n onderbroek wel eens van dichtbij zien. Via via vonden ze een fabrikant. “Nooit geweten dat een strakke onderbroek zo ingewikkeld is om te maken. Veel meer dan een elastiek en een lap stof.”
Familie en vrienden werden de eerste dragers en de Rabobank regio Kempen nam er 300 stuks af, bestemd voor Tanzania: ééntje namens iedere bankmedewerker. Want al gauw kwamen ze erachter dat er naast de optie ”1+ 1” ook een optie “0+1” moest komen, waarbij je alleen een onderbroek doneert en niet voor jezelf koopt. Ook besloten ze de Tanzaniaanse onderbroeken ter plekke te laten maken, inclusief motief, kleur en pasvorm. Concurrentie met de lokale ‘Zeeman’ of ‘Hema’ hebben ze zo voorkomen. Inmiddels zijn er in Arusha, Tanzania nu 400 stuks in productie.
Help je ze verder?
En lijken de twee op het punt te staan: hoe verder? Tot op heden hebben ze nog geen contract ondertekend of handtekening gezet. Op de inschrijving bij de Kamer van Koophandel na is alles gebaseerd op een handdruk en elkaar in de ogen kijken.
Naast de studie het concept door-ontwikkelen is nu het idee. “En er na mijn studie één jaar helemaal voor gaan”, denkt Spijk. Ze willen verder: Spijk is vooral geïnteresseerd in de (energie-neutrale) productie; terwijl Thom de juist verkoop- en marketingkant ambieert. Hun logo is een zwart/wit kruisje dat op elke onderbroek prijkt. Dat beeldmerk moet bekend worden, zo is hun bedoeling. Vergelijk het maar met dat van Nike. Anderzijds zeggen ze: “We hoeven er niet rijk van te worden. Het is mooi als we ervan zouden kunnen leven. Maar het heeft ons tot nu toe al zoveel meer gebracht dan we ooit konden denken.” Mooi voorbeeldje van meervoudige waarde-creatie.
Thom en Spijk staan open voor iedereen die ideeën heeft hoe ze met hun bedrijf en hun product verder kunnen. Reageren kan via de website van Boxrs4all. Daar kan je ook een onderbroek bestellen: € 19,95 voor 1+1 variant, waarbij je dus één krijgt thuisgestuurd en € 4,95 voor de 0+1.
Jaap Luikenaar is schrijver/columnist en gangmaker van de WIN Werkkring Eindhoven. Elke maand organiseert hij een bijeenkomst in combinatie met Seats2Meet Social Friday.
