Geen 9 tot 5 maar 10 tot 3

Het is donderdagmiddag en ik loop met mijn dochter te winkelen in Den Haag. Onverwacht. Eigenlijk had ik in Amsterdam moeten zijn. Die afspraak heb ik gisteren afgezegd, omdat ik nog zoveel te doen heb. Zoals het schrijven van een blog. Ik voel me ontspannen en niet schuldig. Een situatie die twee jaar geleden voor mij ondenkbaar was.

“Ik heb wel zin om met jou te winkelen, maar je moet zeker werken”. Mijn dochter komt thuis uit school. Haar proefwerkweek zit er op. Ze kent me. Het begrip workaholic is wel op mij van toepassing.

Dat is niet minder geworden, sinds ik bezig ben met WIN. Werken vind ik leuk. Mijn wereld wordt elke dag interessanter en mooier, maar het bewaken van de balans blijft een uitdaging. Tot haar en mijn eigen verbazing stem ik toe. Een hele overwinning op mijzelf.

Wat zullen ze wel niet denken?

We zijn sinds de jaren tachtig steeds minder gaan werken. Dat staat in schril contrast met de beleving van werk. Steeds meer mensen ervaren werkdruk. Druk, om werk te vinden, druk om te presteren of druk om het bestaande werk met minder mensen te doen. Druk, druk, druk is de norm, maar het staat vernieuwing in de weg. Ik schreef er al eerder de blog Druk druk druk over. Minder werken lost heel veel problemen op. Dat betoogt Rutger Bregman in een geweldig artikel in De Correspondent. Ons eigen arbeidsethos staat dat echter in de weg. Ik weet echt niet of ik ook was gaan winkelen als ik op kantoor had gezeten, met een paar vergaderingen in het vooruitzicht. Want, wat zullen ze dan wel niet van mij denken?

Wat is werk?

Toch is daar de ommekeer bij mij begonnen. Door mijn vaste baan op te zeggen en te accepteren dat veel mensen dit niet begrijpen. Ik kan niet zeggen of ik meer of minder werk dan voorheen. Ik weet wel dat mensen die minder werken, productiever zijn en dat meer geld geen invloed heeft op de productiviteit. En dat de arbeidsmarkt echt aan het veranderen is. Trendwatchers voorspellen dat het grootste deel van alle administratieve en productiebanen gaat verdwijnen. 60% van alle werk in de toekomst is kenniswerk. Kennis is er in overvloed. Kennis delen is niet te sturen en in werktijd uit te drukken. Vijf minuten kennisoverdracht kan veel meer waarde opleveren dan twee uur. 30% van alle kenniswerkers is na acht uur ’s avonds op zijn best. Kennis over de veranderende arbeidsmarkt die op mijn pad is gekomen, door de stap die ik heb gezet.

Wat levert het op?

Vrijheid en vertrouwen dat het mogelijk is: een andere manier van werken. Niet uit te drukken in een aantal uren, maar heel waardevol. Een gezellige middag met mijn dochter en een nieuw paar laarzen. En mijn blog? Die vloeide vrijdagochtend om half acht zo uit mijn pen. In bed.

Wil je weten hoe je ook meer kunt doen, in minder tijd en met minder stress? Koop dan Wat een geluk, een lifehack voor je werk.