Met WIN groei je als een gek

Farah Matab over drie jaar werken in netwerken

“Ik ben 28 geworden en super happy. Niet dat alles goed gaat, maar ik kan er mee omgaan.”

Ik spreek Farah in de maand dat ze even pauze neemt tussen haar oude en nieuwe baan in een laboratorium. Ze gaat voor het eerst een weekje op vakantie naar Mallorca zonder Jaeda, haar vierjarige dochtertje. “Gewoon even niets doen”. Farah is ook net begonnen aan een driejarige NTI-studie Psychologie. Huh?

“Ik hou van leren maar niet van school”

Dat was Farah uit Den Haag in 2015. De havo niet afgemaakt, een dochtertje van nog geen jaar, een relatie die niet lekker liep, financiële problemen en tot overmaat van ramp was ook toen haar contract niet verlengd. Zes werkgevers heeft ze inmiddels gehad. Ze willen haar allemaal dolgraag houden, maar de omstandigheden laten het niet toe. Ook nu weer.

“Als het minder gaat met een bedrijf dan gaan uitzendkrachten er als eerste uit. Als uitzendkracht heb je geen recht op een afscheidsfeestje, maar mijn collega’s verrasten mij met een chinees buffet, dat ze uit eigen zak hebben betaald. Dat deed me goed. Mijn manager heeft wel gezegd dat hij me direct weer belt als er ruimte is, maar ik weet niet of ik dat ik wil.”

In 2016/2017 maakte Farah deel uit van het Challengeteam. In het team was ze een van de leidende figuren. In die periode vond ze een woning in Rotterdam. Dichter bij haar werk, dus meer tijd voor haar kind. De financiën kwamen op orde en ze kreeg meer rust. Nu gaat haar dochtertje in Rotterdam naar school en wil ze verder met haar leven. Een studie dus.

Ik wil mijzelf blijven ontwikkelen

“Als ik iets wil bereiken, dan moet ik gaan studeren. Het is de manier om in dit land een stapje hoger te komen. De weg is korter met een diploma.” Op het eerste gezicht lijkt het een vreemde move: van laboratoriumwerk naar psychologie, maar Farah is een andere mening toegedaan. “In beide gevallen gaat het om analyseren. Dat kan ik goed. Van het analyseren van producten, ontwikkel ik me naar het analyseren van mensen. Ik wil weten waar iets vandaan komt. Waarom iets is zoals het is. Nu doe ik dat op gevoel, maar ik wil het theoretisch onderbouwen. De studie is net begonnen, maar ik geniet nu al.”

Ze heeft veel geleerd in het WIN Challengeteam, zegt ze. De 80/20 regel toepassen, dat was een eyeopener voor haar. Dat geeft haar niet alleen inzicht in haar eigen 20%, maar ook zelfvertrouwen en lef om zaken los te laten. Organiseren kan ze als de beste en ze heeft een sterke discipline. Daardoor kan ze haar werk (32 uur), de zorg voor haar dochtertje en een studie combineren.

Is er wel tijd voor iets leuks?
“Ja hoor, met Jaeda ben ik naar Kaapverdië geweest. Als zij lekker in haar vel zit, dan geniet ik ook. Mijn kind is ontspanning voor mij. Het is ook een motivatie om zelf gezond te blijven. Als ze op bed ligt dan pak ik de studieboeken. Bij de opleiding boden ze een workshop snellezen aan. Dat heb ik gelijk meegepakt.”

Je wordt er handig van

Hoe is het om steeds weer opnieuw te beginnen bij een andere werkgever?
Je went eraan en wordt er handig in. Ik heb een halve dag gebaald toen ik hoorde dat ik weg moest. Toen heb ik het bemiddelingsbureau gebeld en ik kon kiezen. Eigenlijk was het binnen één dag geregeld. Het is Heineken geworden in Zoeterwoude. Via mijn netwerk hoorde ik dat het werk daar goed is georganiseerd. Ik vind het leuk om laboratoriumwerk te doen op de plek waar het proces zelf plaatsvindt. Bovendien leer ik er ook weer nieuwe dingen bij, zoals schuimtesten doen. Ik verdien een paar honderd Euro meer, maar dat geld ben ik wel gelijk weer kwijt, omdat Jaeda nu naar de voorschoolse opvang moet. Voor het eerst in zeven jaar heb ik ook uitzicht op een vast contract, maar daar zit ik niet zo op te wachten. Via Stipp bouw ik ook pensioen op en zo. Bovendien ben ik nog lang niet waar ik wezen wil.

Je bent nooit klaar

En dat is?
“Als ik mijn diploma heb dan wil ik iets met gaan kinderen doen. Ik gun alle kinderen in Nederland dezelfde lach op het gezicht als Jaeda heeft. Dat verdient elk kind en daar wil ik mijn steentje aan bijdragen. In de aanloop daar naar toe zoek ik in Rotterdam vrijwilligerswerk in die richting. Misschien begin ik ooit wel mijn eigen bedrijf.” Dat sociale zit in haar genen. “Op Kaapverdië kwam ik erachter dat de arme mensen daar moeten betalen voor versleten kleding die wij in Nederland weggooien. Ik heb daarom bijna al onze kleren daar achtergelaten.”

Heb je nog een tip?
“Je bent nooit klaar met dromen. Als je iets wilt dan is dat mogelijk, maar je moet er wel wat voor doen. Elke droom is te realiseren, maar het is wel keihard werken. Dat is niet erg, zolang je er maar energie van krijgt. Je moet er de tijd voor nemen, maar dankzij WIN ben ik als een gek gegroeid.” Mooi om te horen van een 28-jarige.

Irmgard Bomers (initiatiefnemer WIN) interviewt regelmatig smaakmakers over hun werk. Lees ook Farah’s interview uit 2015. Op 21 maart 2019 kun je Farah ontmoeten tijdens het WIN Werk(t) Festival.