Blog – Waardeloos?

Niets is wat het lijkt

Gisterenavond zijn we met vrienden naar Casanova van Toneelgroep De Appel geweest. Niet een van hun beste stukken, was mijn eerste conclusie. Mijn ogen vielen zelfs af en toe dicht tijdens het laatste deel. Dat is mij nog nooit overkomen in meer dan dertig jaar Appeltheater. Waardeloos.

Regisseur Aus Greidanus kijkt voordat de voorstelling begint peinzend de zaal inkijken. Wat zou hij denken? Casanova is zijn laatste marathonvoorstelling. Nog een jaar en dan gaat hij met pensioen. Als leider van het gezelschap heeft hij totaaltheater op de kaart gezet. Spectaculaire toneelvoorstellingen die uren duren, afgewisseld met heerlijk eten en nagenieten aan de bar. Heerlijk.

Diepgang

Het toneelbeeld is weer schitterend, 230.000 liter water, prachtige kostuums, goede acteurs. Het verhaal van Casanova dat wordt neergezet heeft echter weinig diepgang en gaat mij vervelen. Casanova, een bedrieger van eenvoudige afkomst. Met zijn mooie praatjes pakt hij in heel Europa rijke dames in en verkeert hij in goede kringen. Maar het levert hem niets op, behalve hier en daar een kind. Uiteindelijk is hij nergens welkom. Hij sterft eenzaam en verlaten, ver weg van zijn geliefde Venetië. Terecht, denk ik, maar is dat wel zo?

Blijvende waarde?

Waarom zou Aus dit verhaal hebben gekozen? Hij is een man met een missie. Een dun verhaal is niets voor hem. Hij gaat niet voor gemakkelijk succes. Vanuit zijn rol bij Den Haag Culturele Hoofdstad heb ik daar iets van kunnen zien. Wat is de erfenis die hij nalaat? Daar denkt hij vast over na. De Appel is voor hem meer dan werk. Zijn privéleven is er mee verweven. Aus jr. speelt de hoofdrol in het stuk. Ineens valt bij mij het kwartje. Casanova is geen dun verhaal. Casanova was meer dan een vrouwenversierder. Dankzij zijn memoires is zijn verhaal van blijvende waarde gebleken. De boodschap zit in het laatste deel. Het minst spectaculaire deel, dat ik het gedeeltelijk heb gemist. Jammer.

Applaus

Het applaus is terecht. Waardering voor een heerlijke avond uit. Met de diepgang die ik zoek! Ik geef er mijn interpretatie aan, maar dat hoeft niet te kloppen met de werkelijkheid. Het heeft mij weer een stukje inzicht opgeleverd: niet te snel oordelen, want niets is wat het lijkt.

Naschrift:
Op 4 november 2016 valt na 45 jaar definitief het doek voor Toneelgroep De Appel.

Irmgard Bomers blogt iedere maand over onderwerpen die haar werk raken.