WIN Lustrum Blog #3 Opstarten?

Jaap Luikenaar schrijft een serie blogs als opwarmertje voor de lustrumeditie van het jaarlijkse WIN Werk(t) Festival op 21 maart a.s. bij Seats2Meet in Utrecht-CS. Deze blog gaat over zijn eigen ervaring als gangmaker van de WIN Werkkring Eindhoven. 

Niks opstarten; we zijn al volop onderweg

Ik had m’n twijfels over de Start-up-bijeenkomst. Door laten gaan of niet. Al geruime tijd probeer ik WIN in mijn woonplaats Eindhoven wat meer gestalte te geven. Daar ben je Gangmaker voor.  Eind 2017 kwamen twee geïnteresseerde meiden – vrouwen – af op de StartUp. En vorige maand waren ze er weer. Drie nieuwe aanmelders zegden af. Elk met een eigen goede reden. En dus was er het vooruitzicht dat we weer met zijn drieën zouden zijn. Zelf hoopte ik op minstens vier of vijf deelnemers – een beetje groei. Daarom hing een annulering in de lucht.

De vorige bijeenkomst was niet meer dan een uitgelopen ‘voorstelrondje’. Maar tegelijk juist zoveel meer.  De intensiteit en de openheid waarmee we uitwisselden wat ons bezig hield en waarom we om de tafel zaten, was warm, eerlijk en waardevol. Voor ons alle drie kennelijk zo waardevol, dat we onafhankelijk van elkaar besloten toch aan te schuiven. Het aantal doet er niet toe.

En zo wordt het weer een bijzondere en heel open Start-up. Een term die, nu ik het zo opschrijf, vreemd klinkt en geen recht doet aan de diepgang van het gesprek. Niks opstarten, we zijn immers al volop onderweg. We geven elkaar alleen een zetje om een nieuwe weg in te slaan of door te zetten op de ingeslagen weg.

Toekomstplannen

We spreken over toekomstplannen. Een van hen, een danseres gaat binnenkort al dansend richting Spanje. Andalusië. ‘Iets in me zegt dat ik die kant uit moet’. We praten Engels. Ze heeft Roemeens bloed. Dansen of liever ‘Street dancing’ is haar lust in haar leven. In haar eentje zoekt ze een plein uit en gaat vrij dansen. Op die manier zoekt ze contact met omstanders en eventuele enthousiaste mee-dansers. ‘Ik denk in Maastricht te beginnen en dan daaruit zak ik verder af naar het zuiden.  Voor een paar maanden.  Ik zie wel. Heb geen plan. Misschien kom ik maar tot Brussel, Parijs of Zuid-Frankrijk. Mijn doel is om mensen met mijn dansen iets over te brengen: vrolijkheid, een blij gevoel. Als ze mee willen dansen mag dat. Maar het hoeft niet. Ik hoop zo wat geld bij elkaar te krijgen om in mijn onderhoud te kunnen voorzien.’ Is dat niet een wat gammele basis?  ‘Gelukkig heb ik wel een sponsor achter de hand waar ik in geval van nood een beroep op mag doen’, antwoordt ze, ‘voelt wel zo veilig’. We opperen dat Part-Up misschien wel een platform is, waarop ze mensen kan vinden die haar – op wat voor manier dan ook – tijdens haar ‘dansreis’ kunnen bijstaan.

De andere deelneemster aan de Start-Up heeft haar vaste baan in een kleinschalig verzorgingshuis nog niet zo lang geleden opgezegd. Weet dat ze iets anders wil. Ze heeft al carrière in de ouderenzorg, oncologie en palliatieve zorg achter de rug. Als leidinggevende, verpleegkundige en als adviseur. Maar de laatste tijd merkt ze dat haar visie op zorg niet aansluit bij hetgeen haar hart ingeeft. Vanuit haar ervaring voelt ze dat ze iets moet doen aan al die ziek wordende mensen. Haar idee: beginnen bij de bron: kinderen. Ze wil kinderen laten ervaren dat zij het vermogen hebben om met fysieke, emotionele en sociale levensuitdagingen om te gaan. Hen laten voelen dat zij zelf zoveel mogelijk de eigen regie kunnen voeren. En tegelijk dat ze zich ervan bewust worden dat ook houding, gamen, pesten e.a. van invloedzijn op je gezondheid. Ze neemt er de tijd voor om haar visie hierop verder te uit te diepen. Beseft dat dat een enorme luxe is, en geeft zichzelf een paar maanden. Die gebruikt ze ook om – bijvoorbeeld via WIN – nieuwe inspiratie en contacten op te doen op zoek naar werk. Daarnaast wil ze volop aandacht geven aan ‘thuis’.

De praktijk

Na deze bespiegelingen halen we er tijdens de Start-Up de tien WIN Principes bij. We lopen ze alle tien door en laten elkaar weten welke ons het meest aanspreekt. Geen eenvoudige opgave. ‘Volg je hart’, zegt de danseres uiteindelijk, ‘want dat is wat ik doe als ik straks op reis ga’. Maar als de verpleegkundige ‘ontdek je kracht’ als haar favoriet principe aanwijst, lijkt de twijfel toe te slaan. Tsja, welke kiezen? Het is geen kwestie van kiezen; de principes vormen de gemeenschappelijke taal. We praten over bewust, onbewust en onderbewust. En hoe die van invloed zijn op je gedrag en je keuzes. Twee uur later nemen we afscheid.

Vorige week weer een Start-Up in Eindhoven. Ditmaal zonder danseres, maar mét de voormalig verpleegkundig adviseur en – nieuw – een afstudeerder hbo-communicatie en een organisatieadviseur. Dat leverde, naast een discussie over nieuwe werkvormen, het werken in de gezondheidszorg en de werk/privébalans en -heel concreet- ook een stageadres op.

Een bijeenkomst met z’n drieën of met z’n vieren is heel mooi, boeiend en nuttig. ‘Maak het klein’ is ook een WIN Principe. Kom vooral eens langs. Maar er is veel meer, dat ontdek je gaandeweg. Je blijft leren. Tijdens het WIN Werk(t) Festival op 21 maart ervaar je dat. Ik ook!