Blog Geen bubbels voor mij
Mijn grootste angst is dat ik met WIN mijn eigen bubbel heb gecreëerd. Een heerlijke bubbel, dat wel, die in mijn behoefte aan uitdaging en betekenisvol werk voorziet. En gelukkig ook in de behoefte van steeds meer mensen om mij heen. Mijn grootste probleem is dat de meeste mensen WIN niet begrijpen.
Lange tijd heb ik daarmee geworsteld, want als community blijven we te klein om echt impact te maken. Het komt omdat we mensen uitdagen hun eigen bubbel door te prikken. Uit hun comfortzone te stappen. Dat is niet voor iedereen weggelegd. Dat kan ik niet veranderen.
De urgentie is groot. Steeds meer talent wordt niet benut, omdat het systeem waarin we werken nog dateert uit het 1e industriële tijdperk. In 2.0 zijn de gevolgen voor het milieu over het hoofd gezien en in 3.0 het effect op de organisatie van ons werk. Ondertussen dendert de 4.0 trein met kunstmatige intelligentie door en is het risico groot dat we collectief slaaf worden van deze ontwikkeling. “De mens kan bij het vuilnis” is de veelzeggende titel van een artikel hierover in de Volkskrant. Daar heb ik geen zin in.
Mijn grootste WINst in 2017 is het inzicht dat de zoektocht naar de toekomst van werk in WIN-verband heeft geleid tot een werkstijl met permanent ruimte voor ontwikkeling. Een ecosysteem voor een leven lang ontwikkelen, waarin iedereen die dat wil in een dag of drie voldoende inkomen kan verdienen. Het vraagt om een andere definitie van werk. Er zijn grootschalige proeftuinen nodig en technologische ondersteuning om met dit inzicht verder te komen. Dat is nog niet gelukt.
Leg ik mij daarbij neer? Nee! Ik ga door met speldenprikken uitdelen. Proberen hier en daar bubbels door te prikken. Ik daag iedereen uit om mijn WIN-bubbel te laten knallen.
Irmgard Bomers (initiatiefnemer van WIN (werken in netwerken)) blogt regelmatig over zaken die haar werk raken.
