Druk druk druk
én leuke dingen doen
Vanochtend had ik geen zin om naar mijn werk te gaan. Eigen baas, geen afspraken, dus geen haan die er naar kraait. Het was mooi weer, dus waarom niet even een uurtje lekker tennissen. Ideale situatie, toch? Sinds ik bezig ben met WIN vragen mensen mij regelmatig hoeveel uur ik werk. Ik moet bekennen dat ik dat niet weet, omdat het verschil tussen werken en privé nauwelijks meer bestaat. Een van de kenmerken van werken in deze tijd. Is dat erg?
De plicht roept
Als je wilt kun je 24 uur per dag met je werk bezig zijn. Vooral als je werken leuk vindt, is de verleiding groot. De techniek maakt het allemaal mogelijk. Het gevoel 24 uur per dag bereikbaar te moeten zijn, zorgt ook voor stress. Wat dat betreft heeft een ‘9-tot-5-mentaliteit’ ook zeker voordelen. Feit blijft dat heel veel mensen klagen over de hoeveelheid werk die er ligt, ook de 9-tot-5-werkers. Jong en oud. De 24/7 ontwikkeling is daar zeker debet aan. De hoeveelheid informatie die op je af komt is gigantisch. Mijn dochter kon één dag haar mobiel niet gebruiken. Gelukkig voor haar werkt alles weer; ze had alleen al 260 Whatsapp-berichten gemist. Zelf streef ik er altijd naar om zoveel mogelijk werk op mijn to-do-lijstje af hebben. Dat geeft mij een lekker gevoel. Op zich is daar niets mis mee, maar het hangt wel af van wat er op je lijstje staat. Het grote gevaar van druk druk druk schuilt er in dat je je ingraaft in je werk en daardoor kansen mist. Je bent alleen maar bezig met de korte termijn en ziet niet dat de wereld om je heen verandert. Problemen worden eerder groter dan kleiner. Het werk geeft je steeds minder energie. Uiteindelijk stopt het.
Ruimte maken
80% van de dingen die op je lijstje staan, moeten van jezelf. Er zit geen druk achter van een klant die wacht of een baas die je iets heeft gevraagd. Het is dus niet moeilijk om wat weg te strepen. Lang geleden was ik eens overspannen. Achteraf een leerzame ervaring. Een vriend vertelde mij toen dat hij in situaties van teveel werk altijd als eerste de dingen schrapt waar hij een hekel aan heeft. Geen wonder –dacht ik in die tijd- dat jij nooit overspannen wordt. Inmiddels ben ik wijzer geworden en heb ik ervaren dat je veel beter presteert als je je concentreert op de dingen waar je goed in bent. Dat het niet gek is om hulp te vragen voor klussen waar je op leeg loopt. Dat je best eens nee kunt zeggen. Dat het heel inspirerend is om tijd in te ruimen voor een lezing, workshop of masterclass. Dat het heerlijk rustig is om op een doordeweekse dag te winkelen. Het geeft ruimte voor nieuwe invalshoeken, nieuwe contacten en stof tot nadenken. Vanavond ben ik uitgenodigd voor een lezing over Haagse primeurs in Muzee Scheveningen. Ik ga er naar toe, het is immers nuttig voor mijn netwerkcontacten. Maar dat is het niet alleen. Muzee spreekt me aan omdat ik in Scheveningen heb gewoond. Ik ben geïnteresseerd in historie en heb bovendien nog een verzoek ontvangen uit Amerika om wat speurwerk te doen naar een scheveningse familie. Is het werk? Ik weet het niet. Het doet er ook niet toe.
Vrijheidsgevoel
De wetenschap dat ik keuze heb (tennissen of toch gaan werken; wel of niet naar de lezing gaan) geeft me een enorm vrijheidsgevoel. De ruimte die ik hierdoor ervaar brengt zoveel zakelijk als privé voordelen met zich mee. Mijn plichtsbesef is groot, dus ik ben toch op de fiets gestapt naar mijn werk. Heerlijk drie kwartier fietsen en een hoop vrolijke mensen die, net als ik, genieten van het mooie weer.
Werken op momenten dat het jou uitkomt. Eigen verantwoordelijkheid nemen. Meer werkplezier. Meer resultaat. Ideaal? Steeds meer mensen lukt het. Jou ook!
Deze blog illustreert een van de 10 principes van werken in netwerken: Blijf Leren
Irmgard Bomers (initiatiefnemer van WIN) blogt regelmatig oer zaken die haar werk raken.
