Code Oranje

Ik ben uitgenodigd voor Code Oranje. Niet de nieuwe beweging die pleit voor meer zeggenschap van  burgers, maar de titel van een verrassingsbijeenkomst voor de nieuwe directeur van de Stichting R.K. Begraafplaatsen in Den Haag (PAX). Voor hen werk ik aan een jubileumboek. Voor het eerst in het bijna 200-jarig bestaan krijgt een vrouw de leiding over de organisatie.

Astrid Oranje is haar naam en ze is geen onbekende voor de organisatie. In 35 jaar heeft ze zich ontwikkeld “van een meisje op de administratie dat heel goed was in kunstrolschaatsen tot Godmother voor iedereen.”

Aangenaam verrast

De benoeming van Astrid als directeur is een aangename verrassing voor de medewerkers, die haar op handen dragen. Bestuurslid Jeroen Trimbos noemt Astrid hét gezicht van de begraafplaatsen. Dat de keuze op Astrid is gevallen is niettemin best bijzonder in een tijd waarin lange dienstverbanden uit de gratie lijken te zijn. Onderzoek[1] heeft echter aangetoond dat het veel voordelen heeft, als je maar niet te lang op dezelfde plek blijft zitten. Astrid heeft dat niet gedaan. Onderstaande algemene beschrijving uit het onderzoek is op haar lijf geschreven.

“Als werknemer met lang dienstverband begrijp je de bedrijfsprocessen beter, je kent de klanten en de producten beter, je kunt veranderingen in je werkveld aanvoelen en erop inspelen, je kunt interne expertise elders in het bedrijf beter mobiliseren. Door je lange ervaring heb je meer zelfvertrouwen en geniet je binnen het bedrijf vaak een zekere autonomie en een natuurlijk overwicht. Zo kun je tegenstrijdige belangen van verschillende afdelingen beter tegen elkaar afwegen en je hebt de ruimte om te reflecteren op hoe het anders moet. Wil je als organisatie innovatief zijn, dan zet je dus het beste mensen die een lang dienstverband hebben op strategische posities.” Dat is precies waar het bestuur voor heeft gekozen.

Oranje boven

Astrid schiet vol als ze de ruimte betreedt waar bestuur, medewerkers en vrijwilligers haar opwachten. Er zijn oranje soezen, oranje bitter, oranje boa’s en andere versierselen. Onder het motto “PAX bloeit op met Astrid aan de top” wordt er gespeecht. Aandacht voor de mensen en goed kunnen luisteren zijn kwaliteiten die haar populariteit verklaren.

Dat beamen zowel oude als nieuwe collega’s. Een van de medewerkers die er nog niet zo lang werkt vertelt “Zo bijzonder om hier te werken. Het voelt alsof je in een warm bad komt.” Astrid’s reactie is kort maar krachtig: “Ik ben er stil van. Voor mij zijn twee dingen belangrijk: gezelligheid en respect voor elkaar. Dan komt de rest vanzelf.” Haar eigen Code Oranje.

Op een bijzondere plek

De begraafplaatsen St. Pertrus Banden en St. Barbara gaan verder onder haar leiding. Er zijn grote projecten gaande, zoals de restauratie van de epitaaf en de priesterkelder, de bouw van een nieuwe werkplaats plus een crematorium en de voorbereidingen voor het 100-jarig bestaan van St. Barbara in september 2020. Naar deze bijzondere begraafplaats middenin de Binckhorst ga je voor je plezier naar toe – hoe gek het ook klinkt. Voor de vele vaste bezoekers voelt het als een 2^e huis: “een eigen dorpje waar iedereen elkaar helpt, een praatje maakt en vooral ook rust vindt.”

Iedereen is welkom om dat zelf te ervaren. Er is een rondwandeling beschikbaar. In het kader van de landelijke Week van de Begraafplaats worden verschillende activiteiten georganiseerd, zoals een Open Podium op St. Barbara op 26 mei. Dan treedt onder andere Danique op, de dochter van medewerker Hans Zwaan die heeft meegedaan aan Voice Kids. Op 2 juni is er een Kapelconcert op St. Petrus Banden. Op beide dagen kom je Astrid ongetwijfeld ook tegen.

Irmgard Bomers (initiatiefnemer van werken in netwerken) blogt regelmatig over smaakmakers die ze tegenkomt in haar werk. 

[1] Mom, T.J.M., Fourne, S.P.L. & Jansen, J.J.P. (2014). Managers’ Work Experience, Ambidexterity, and Performance: The Contingency Role of the Work Context. Human Resource Management.