“Ik ben veel flexibeler geworden”
“Ik houd van leren, maar niet van school”
Dat was zo ongeveer de eerste zin die Farah Matab uitsprak toen ik haar begin 2015 leerde kennen. Een jonge vrouw die in een lastige positie zat. Geen werk meer, een baby thuis en een relatie die niet lekker liep. Ze maakte indruk op mij, maar oogde vermoeid en verbitterd. Intussen zijn we anderhalf jaar verder en ik ontmoet een stralende, zelfverzekerde vrouw.
Wat is er gebeurd?
“Wat is er niet gebeurd”, zegt ze lachend. “Het lijkt wel of ik getransformeerd ben. Wat wil je weten? Ik heb zoveel negatieve dingen meegemaakt; veel erger kan het niet. Daar ben ik heel sterk uitgekomen. Als het nu even tegenzit, dan ga ik terug naar die periode en dan ben ik er zo weer uit. Ik was van de wereld af en nu sta ik weer met beide benen op de grond. Ik heb zoveel geleerd.”
Farah is 25 en heeft nu een fulltime contract voor onbepaalde tijd, als chemisch analist bij Kerry in Zwijndrecht. Het is haar vierde werkgever. “Van al die switches, nieuwe werksituaties en steeds weer nieuwe mensen ben ik veel flexibeler geworden. Daardoor heb ik ook best een groot netwerk opgebouwd. Ze kennen me overal. Ik voel me veel rustiger en ouder dan ik ben. Mijn dochtertje Jaeda is een wonder en ook heel wijs voor haar leeftijd. Zelfs haar vader is weer in beeld.”
Ik wil mijn hersens gebruiken
Bij Kerry voelt ze zich als een vis in het water. Als ze vertelt over haar werk op de afdeling Quality Control dan gaan haar ogen stralen. “Ik ben een controlfreak en een perfectionist”. Ze houdt ervan de handen uit de mouwen te steken, maar ze wil ook haar hersens gebruiken. In een laboratoriumomgeving tussen de miscroscopen, maatbekers, reageerbuisjes en andere analyse apparatuur voelt ze zich thuis. De exacte vakken lagen haar ook al op de Havo, maar van vijf dagen naar school gaan en leren uit boeken werd ze gek. Dat heeft ze ook als ze lang achter de pc moet zitten. Dus verliet ze school en heeft ze later een Associates Degree Chemistry bij de Hogeschool Leiden gehaald.
Accepteer wie je bent
Farah weet wat ze wil en is ambitieus. Toen we elkaar ontmoette wilde ze dichter in de buurt van haar dochtertje werken. Haar laatste baan was in Noord Holland en de lange reistijden braken haar op. In Den Haag is echter geen werk in de chemische sector. We kregen contact, omdat ze werkervaring wilde opdoen als eventmanager. Privé was ze daar ook goed in. Het pakte niet goed uit. Woest was ze (op mij), maar het is het begin geweest van een kentering in haar leven, zegt ze.
Ze besloot weer terug te gaan naar de chemische sector. In no time vond ze nieuw werk. Ze heeft nu nog steeds lange reistijden, maar haar droom is een eigen huis in de buurt van Rotterdam. Ik vraag hoe het staat met haar wens om eventmanager te worden. “Dat zit nog steeds in mijn hoofd hoor”, zegt ze. De tijd is er alleen nog niet rijp voor. Eerst moet Jaeda naar school. Ik vraag wat ze er zo leuk aan vindt en concludeer dat het haar vooral om het managen gaat. Ze ziet zichzelf niet als manager, omdat het beeld dat ze van managers heeft niet positief is. “Mijn beeld is dat ze altijd achter de pc zitten, maar mijn vader heeft ook altijd gezegd dat ik manager word.” Ik ben benieuwd!
